ตอนที่ 5 คาเฟ่เจ้านายที่รัก My Café (จุดเริ่มของการเปลี่ยนแปลง)

ตอนที่ 5 คาเฟ่เจ้านายที่รัก My Café (จุดเริ่มของการเปลี่ยนแปลง)

ฉันนอนไม่หลับเลยทั้งคืน ในหัววนเวียนคิดถึงแต่เรื่องพี่เฟรม อยู่ๆก็มาจูบฉัน ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยทีเดียว แค่นึกถึงใจฉันก็ว้าวุ่นไปหมดนี่คือ จุดเริ่มของการเปลี่ยนแปลง หรือป่าวนะ วันนี้ไม่มีเรียนอีก ฉันจะสู้หน้าเค้าได้ยังไงเนี้ย หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็ลงมาข้างล่าง ก็เห็นป้านวลเตรียมอาหารเช้าไว้ นี่มันชีวิตเจ้าหญิงชัดๆเลย แต่ความฝันฉันก็ต้องสะดุดเมื่อมีบุคคลใหม่มาเยือน เธอเป็นผู้หญิงที่จัดว่าสวยมากเลย สูงขาว ผมลอนสีดำสนิท แต่ท่าทางเธอดูไม่เป็นมิตรกับฉันสักเท่าไหร่

“อ่าวรับคนใช้มาใหม่หรอ…”

ท่าทางเหยียดหยามของเธอนั้น ไม่เหมาะกับหน้าสวยๆเลย ฉันไม่ใช่คนใช้นะ

“เอ่อ…”

“อ่อ…คือคุณฟ้าใส เป็นแขกของคุณเฟรมนะค่ะ”

“อ่าวหรอ…แล้วเฟรมละ….”

“มีอะไรกับผม…”

พี่เฟรมลงมาพอดี ทำให้สถานการณ์แบบนี้ฉันต้องทำยังไง ควรไปไหนดี แฟนเค้ามาขนาดนี้ ฉันจะดูเป็นคนยังไง นี่ไม่ใช่บ้านฉันนะ

“มินคิดถึงคุณนี่ค่ะ”

“คิดถึง?…. คิดถึงทำไม..”

“แหม ทำไมพูดจาเย็นชาแบบนั้นละคะ”

ไม่ได้พูดอย่างเดียว เจ้าหล่อนเดินเข้ามากอดแขนพี่เฟรมด้วย แช้วส่งสายตามองมาทางฉัน มอฃมาทำไม ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าสักหน่อย เห็นแล้วอารมณ์เสียไปเดินเล่นดีกว่า เห้อออ..

“อ่าว ฟ้าจะไปไหน ไม่อยู่กินข้าวก่อน”

“ไปเดินเล่นค่ะ เดี๋ยวฟ้ามาหากินเองทีหลังก็ได้ค่ะ ของตัวนะคะ”

“เดี๋ยวก่อน…ฟ้า…”

หลังจากที่พูดเสร็จฉันก็เดินออกมาเลย ไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอใคร เหอะ คนบ้า แฟนก็มียังจะมาจูบฉันอีก คนนิสัย ไม่ดี บ้าที่สุดเลย ฉันจะกลับคอนโดวันนี้แหละ ยอมเสียเงินทำคีย์การ์ดใหม่ก็ได้ ..!!!

Frame

นี่ทำไมมีปัญหาแต่เช้าเลย โท่เอ้ย แบบนี้ฟ้าใสก็เข้าใจผมผิดละสิ แล้วเธอจะคิดยังไง ผมกะว่า วันนี้จะพา ฟ้าใสไปเที่ยวข้างนอก เพื่อจะบอกรักเธอ แต่กลับมาเจอมินแต่เช้า งอนผมไปไหนแล้วเนี้ย…

“เลิกยุ่งกับฉันสักที เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน จะให้คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอก มิน พอเถอะ “

“ทำไม ก็มินรักเฟรมนี่ ทำไมเฟรมไม่รักมิน”

“เราเป็นแค่เพื่อนแล้วไม่ต้องมาบ้านฉันอีก ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน”

“เฟรม… เดี๋ยวสิฟังมินก่อน!!!”

พูดจบผมก็รีบวิ่งตามออกมาหาฟ้าใส ในใจผมว้าวุ่นไปหมด เพราะนี่คือ จุดเริ่มของการเปลี่ยนแปลง ของผมกับฟ้าใส แต่ยังดีที่เธอมานั่งเล่นตรงสวนสาธารณะ ที่ไม่ไกลจากบ้านผมมาก คิดไปถึงไหนแล้วเนี้ยเด็กน้อย

Fahsai

“มานั่งทำไรตรงนี้”

“ฟ้าไม่อยากกวนเวลาพี่เฟรมกับแฟนนี่คะ”

“แฟน? ใครบอกว่ามินเป็นแฟนพี่…”

“ก็ภาพมันฟ้องขนาดนั้นคิดเป็นอย่างอื่นได้ด้วยหรอคะ”

“เด็กน้อย…พี่กับมินเป็นแค่เพื่อนกัน พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเค้า “

“แล้วมาบอกฟ้าทำไม ฟ้าไม่ได้อยากรู้สักหน่อยนี่คะ”

“หรอคะ แล้วใครกันที่งอนพี่แก้มป่องขนาดนี้คะ”

“ป่าวสักหน่อย เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ฟ้าจะมางอนพี่ทำไม”

“งั้นก็เป็นสิ ฟ้าจะได้งอนพี่ได้ “

“พี่เล่นอะไรของพี่ ไม่ตลกด้วยนะ ฟ้าเข้าบ้านก่อนนะ”

“เดี๋ยว…พี่พูดจริงๆ พี่ชอบฟ้าจริงๆ เป็นแฟนกับพี่นะคะเด็กดี”

“…..” ทำไงดี เขินจนพูดไม่ออกแล้ว หน้าร้อนฉ่าเลย คนบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้

“ทำหน้าแบบนี้คือ โอเค ใช่มั้ย…”

“ใช่ที่ไหน ฟ้ายังไม่ได้ตอบซะหน่อย”

“ถ้าไม่ตอบพี่จะจูบนะ” พูดแล้วพี่เฟรมทำท่าเข้ามาใกล้ๆ เหมือนจะจูบ

“เดี๋ยวก่อนค่ะ ปะ…เป็นก็ได้…”

“ดีมากค่ะเด็กดี เจ้าบ้านกัน จุ้บ….”

พูดจบพี่เฟรมก็จุ้บมาที่ปากฉันเบาๆ แล้วก็เดินจูงมือฉันเข้าบ้าน แต่ส่วนฉันตอนนี้ สมองยังไม่ปนะมวลผลอะไรเลย เรื่องทั้งหมดตอนนี้ มันไวมาก แบบไม่มันตั้งตัว แล้วถ้าแบบนี้ยัยส้ม ฉันจะบอกเรื่องนี้ยังไงดี

จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง

Comments are closed.