ตอนที่ 3 friends with benefit ไม่ใช่แค่เพื่อน (สุดท้ายความแตก)

ตอนที่ 3 friends with benefit ไม่ใช่แค่เพื่อน (สุดท้ายความแตก)

         ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว ที่เราไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อกันเลย เพราะถ้า สุดท้ายความแตก เมื่อไหร่ แอบคิดนะว่าเหมือนจะแคร์กันบ้างแต่ป่าวเลย ฉันคิดไปเองฝ่ายเดียว เราก็ไม่ควรคาดหวังอะไรอีก พอกันที ไม่ต้องบังเอิญพบเจออะไรกับอีก ในวันที่เราคิดว่าเราจะเลิกยุ่ง เคยคิดมานับครั้งไม่ถ้วน แต่นี่คงจบสักที วันนี้เรามาร้านประจำ แต่เพื่อนกลับบอกว่า จะมาร้านเดียวกัน ฉันเองก็ไม่อยากเจอเลยพยายามที่จะเลี่ยงในการเจอหน้า เพราะฉันเองตอนนี้ก็กำลังลองคุยกับใครอีกคน ซึ้งบังเอิญเป็นเพื่อนของเพื่อนอีก เรานั่งโต๊ะใกล้กัน รู้จักกับมาสักระยะแล้ว ระหว่างที่รู้สึกว่าเจอมีน ฉันเลยเลือกที่จะไม่สนใจแต่วันนี้ฉันมากลับปลาย เพื่อนสมัยเรียน มัธยม ที่ช่วงนี้เราเจอกันตลอด ปลายก็เดินเข้าไปทักพวกมีน แล้วก็ลากฉันไปด้วย จนเราสองคนเจอกันก็ทำได้แค่ยิ้มให้กัน แล้วฉันเลยดึงตัวปลายให้กลับโต๊ะเรา มันควรเลิกแล้วต่อกัน

        พอร้านปิด พวกเราได้เตรียมตัวออกมา แต่แชทก็ได้เด้งขึ้นมา

ปอน : กลับหรือยังคะ ?

ของขวัญ : ยังค่ะ… มีอะไรหรอ

ปอน : ป่าวค่ะ…. มากินเบียร์มั้ย

ของขวัญ : เดี๋ยวถามเพื่อนก่อนนะ เดี๋ยวหนูบอก

ปอน : โอเคได้ค่ะ ยังไงบอกนะ

       พอแชทเสร็จฉันก็เลยเดินไปถามเพื่อนๆ ว่าจะไปต่อมั้ยกับพี่ปอน เพื่อนๆต่างก็ออกความเห้นตรงกัน เพราะพี่ปอนเป็นคนที่ฮอตมากเลยก็ว่าได้ เป็นขวัญใจของสาวๆ ตั้งแต่ตอนที่ฉันเรียนมัธยมปลายแล้ว แถมยังเล่นบาสอีกด้วย เอาใจสาวๆ ไปเลย ในวันที่ปอนทักมา พอบอกเพื่อนทำเอาเพื่อนคลั่งไปหลายคนเลยทีเดียว ระหว่างที่เราพูดเล่นพูดหยอกกัน มีนก็ผ่านมาได้ยินพอดี แต่ฉันไม่ได้สนใจ เขาเลยคว้ามือฉันไว้

“คุยกันแปปนึงสิ”

“มีอะไร รีบอยู่..”

“รีบจะไปไหน ถึงขนาดคุยกันไม่ได้”

“นัดกับพี่ปอนไว้ มีอะไรอีกมั้ย”

“ทำไมชอบมาก อยากไปมากใช่มั้ย ”

“เออ!!! ใช่…ชอบมากยุ่งอะไรด้วย”

“งั้นก็ไม่ต้องไป!!”

“ปล่อยย…”

       พูดยังไม่ทันจบประโยคมีนก็รากตัวฉันออกมาจากกลุ่มเพื่อน มีทั้งคนที่รู้ และไม่รู้เรื่องระหว่างฉันกับมัน เค้าเล่นอาละวาดขนาดนี้ สุดท้ายความแตก จะปิดบังมาตั้งนานเพื่ออะไร ฉันอุส่าจะถอยห่างมาเงียบๆ แต่ดูที่เค้าทำ คิดอะไรอยู่กันแน่ ปั่นประสาทฉันเล่นหรอ ให้ตายสิ คนอะไรเอาแต่ใจซะไม่มี ไม่อยากจะยุ่งแล้ว แทนที่จะหายกันไปเงียบๆ ทำไมต้องมาทำให้เรื่องมันวุ่นวายด้วย

“หยุดก่อน แล้วปล่อยมือ”

“ทำไมอย่างไปหามันมากใช่มั้ย ”

“มันไม่ใช่เรื่องนั้น ใจเย็นๆ แล้วอย่าเอาแต่ใจได้มั้ย”

“หึ….”

     เขาไม่พูดอะไรต่อแล้วก็ยังคงชุดกระชากฉันไปกันเขาต่อ พอมาถึงรถก็บังคับให้ขึ้นรถ เขาก็ขับรถออกมาไปอย่างไว แล้วฉันก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรเพราะตอนนี้ก็มีแต่ทะเลาะ เวลาโมโหเขาเป็ยคนที่น่ากลัวมากเพราะโดยปกติ เป็นคนนิ่งๆ ที่เรามักจะอ่านความคิดเขาไม่ค่อยออกอยู่แล้ว ยิ่งเวลาโมโหไม่ต้องคิดเลยว่าจะขนาดไหน เขาขับรถมาเรื่อยๆ จนฉันคิดว่าเขาน่าจะใจเย็นลงบ้างแล้ว เขาเลยขับรถช้าลง แล้วก็มาหยุดอยู่ตรงริมหาดที่ ที่หนึ่งที่ คนไม่ค่อยพลุกพล่าน เขาก็ยังเงียบอยู่ ฉันรู้สึกดีนะเวลาที่อยู่ข้างๆเขา มันทำให้ใจฉันรู้สึกดีแปลกๆ แต่ก็แอบรู้สึกอุ่นใจ ใจเต้นแรงตลอดที่อยู่ใกล้ หรือเวลาเขาพูดแกล้งอะไรเรา ยิ่งรู้ว่าเราเขินก็จะยิ่งแกล้ง

Comments are closed.