ตอนที่9 friends with benefit ไม่ใช่แค่เพื่อน (เวลาหลายเดือน ผ่านไป)

ตอนที่9 friends with benefit ไม่ใช่แค่เพื่อน (เวลาหลายเดือน ผ่านไป)

เวลาหลายเดือน ผ่านไป

ในช่วง เวลาหลายเดือน ที่ผ่านมา เราก็ไม่ได้มีการติดต่ออะไรกันเลย แต่ก็ยังได้ยินข่าวคาว ที่อย่างน้อยก็ทำให้ ฉันได้รู้ว่า มันถูกแล้วที่ เราเลือกที่จะออกมาจากชีวิตของคนๆนี้ เพราะเรื่องราวที่เรา นั่นได้ยินมา มันคงไม่มีใครหรอก ที่เป็นคนฟังแล้วจะไม่รู้สึกอะไร หรือ ไม่เสียความรู้สึก ที่คำว่า ซื่อสัตย์ และ จริงใจ ใช้กับคนๆนี้ ไม่ได้จริง คนแบบนั้น ดีแล้วที่เราเลือกเดินออกมา เพราะถ้ายังอยู่ เราคงเป็นประสาท และจิตตกไปมากกว่า นี้ เพราะ เขาทำลายความเชื่อใจที่มีมาทั้งหมดนั่นมันไม่เหลืออีกแล้ว เพราะเรื่องราวที่เกิด มันกลายเป็นแผลในใจ ที่ฉันนั่น ไม่กล้าที่จะไว้ใจ หรือเชื่อใจใคร แบบสนิทใจได้เลย และนั่นเป็นสาเหตุที่ ฉันนั่นเลือกที่จะอยู่คนเดียว และตัดขาด จากความวุ่นวายในหลายๆเรื่อง

จนมาวันหนึ่งที่เราก็ยังคงมีความสุขเหมือน ทุกวันที่เป็นอยู่ วันนี้เรามีนัดกินข้าว หลังเลิกงาน นาแล้วที่ที่ได้มีเวลาไปไหนหรือสนใจอะไร  ฉันก็ได้เจอกับคน คนหนึ่งที่เราไม่ได้เจอกันมานาน และเราก็ทำได้เพียงการเดินสวนกัน

Rachain Past

ผมเป็นคนหนึ่งที่รู้สึก คิดถึงคนตัวเล็กที่เดินผ่านมา เพราะการจากลาของเรานั่น มันเป็นเรื่องที่เข้าใจผิด แล้วหลังจากนั่นเราก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกันอีก แล้วจากนี้ผมรู้สึกอยากจะแก้แค้นยัย จอมป่วนนี้ที่ไม่ยอมรับฟังอะไร แล้วยังทิ้งผมไปมีคนอื่น คอยดูหลังจากนี้ชีวิตของเธอจะไม่อยู่สุขอีก เพราะผมจะเป็นคนที่ทำเธออยู่ไม่สุขเลย ของขวัญ

หลังจากที่เราก็อยู่ห่างกันไม่มาก แต่ก็อยู่ในระยะ ที่มองเห็นกัน  เธอก็มองมาที่ผม แล้วก็สบตากัน ผมคิดถึงดวงตาคู่นี้ที่สุด

            หลังจากที่ฉันรู้สึกว่าเขาองก็ยังจำฉันได้อยู่นั่นก็ทำให้ฉันเองก็รู้สึกหวั่นใจอยู่ไม่น้อย เพราะว่าเรื่องระหว่างเรานั่น มันจบไม่ค่อยสวยสักเท่าไหร่ เพราะวันนั้นที่ฉันรู้ว่าเขามีคนอื่น ฉันก็ตัดทุกการติดต่อ แล้วเขาก็ไปเรียนที่เมืองนอกทันที หลังจากนั่นก็ไม่ได้รับรู้เรื่องราวอะไรระหว่างเราสองคนอีกเลย

ฉันรู้สึกถึงสายตา ที่เขาจ้องมา มันทำให้ฉันรู้สึกกดดันพอสมควร เห้อ ออกไปสูดอากาศข้างนอกหน่อยดีกว่า

            อย่างไรก็ตามเราสองคนก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรที่ฉันจะต้องกังวน ในระหว่างทีกำลังคิดอะไรไปคนเดียว เพลินๆ จนไม่รู้เลยว่ามีแขกผู้มาเยือนยืนอยู่ข้างหลัง ในระหว่างที่ฉัน กำลังจะ เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ

“อุ้ย …ขอโทษค่ะ”

“พูดจาห่างเหินกับจังนะ จำฉันไม่ได้แล้วหรือไง”

“ป่าวนะ ก็ฉันคิดว่าคุณลืมกันแล้วฉันก็เลยไม่ได้สนใจ”

“ยังพูดจาใจร้ายเหมือนเดิมจริงๆ นะ ”

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนแล้วกัน”

“ฉันยังพูดไม่จบ ทำไมเธอถึงเย็นชากับฉันได้ขนาดนี้กันนะ….” พูดจบเขาก็ก้มลงมาประกลริมฝีปาก อย่างไม่ทันตั้งตัว

“นี่…!!”

            ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ แล้วก็ไม่รู้จะรับมือยังไงดี เขาเป็นคนที่ชอบเอาชนะ ถึงจะสู้รบปรบมือไป ก็ไม่จบไม่สิ้น ฉันเลยเลือก ที่จะหลีกเลี่ยง ดีกว่า อย่าเจอกันบ่อยๆเลย รับมือยากมากที่สุด

            ในเช้าของวันต่อมา เป็นวันหยุด ที่ฉันนั่นจะได้พักผ่อนอยู่บ้าน ได้ข่าวมาว่าของป้าข้างบ้านจะกลับมาจากเรียนเมืองนอก เพราะที่นี่เป็นหมู่บ้านที่ ฉันพึ่งย้ายมาได้ เมื่อ 2-3 ปี นี้เอง

“ขวัญลูก ว่างอยู่ไหม”

“ว่างอยู่ค่ะ แม่ มีอะไรหรือเปล่า”

“เอาขนมไปให้ป้าพิมที ได้ข่าวว่าลูกเขากลับมา”

“โอเค เดี่ยวหนูเปลี่ยนชุดก่อน”

            จากนั้นฉันก็ขึ้นไปเปลี่ยนชุด เลยเลือกมาเป็นชุดเดรสสีครีมให้พอดูสุภาพ เห็นบอกว่าลูกป้าพิม อายูพอกับฉันเพื่อเราจะเป็นเพื่อนที่ดีกันได้

จากที่ฉันนั่นก็ยืนรออยู่หน้าป้า แล้วป้าพิมก็ออกมาพอดี

“สวัสดีค่ะ แม่ให้หนูเอาขนมมาให้ค่ะ”

“ขอบคุณมากจ้ะ เขามาก่อนสิลูก” จากนั่นก็หันไปเจอคนบางคนที่ฉัน ไม่อยากจะเจอมากที่สุด เพราะเขาคือ ราเชน คนที่กวนใจฉันเมื่อคืน เขาเองก็มองฉัน และยิ้มอย่างผู้ชนะ ฉันต้องรีบถอยก่อน ที่จะมีเริ่มวุ่นวาย

“เอ่อ ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ พอดีหนูมีงานต้องเคลียร์อยู่อีกนิดหน่อย”

“โอเคจ้ะ งั้นฝากขอบคุณแม่ด้วยนะ”

“ค่ะ…”

            ฉันรู้สึกได้ถึงเรื่องราวที่กำลังจะวุ่นวายต่อไป ในรอบ เวลาหลายเดือน ทำไมเข้าต้องมาอยู่ข้างบ้านฉันด้วยนะ ระหว่างเราสองคนคงต้องมีเรื่องราวให้กวนใจแน่ๆ

Comments are closed.